Έτσι λοιπόν που καταντήσαμε δυο ξένοι
ούτε χαμόγελο για μένα πια δε μένει
έτσι λοιπόν που καταντήσαμε δυο ξένοι
έγιν’ ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή.
Με λένε Γιώργο και σε λένε Κατερίνα
εγώ στο Πέραμα κι εσύ στη Σαλαμίνα
με λένε Γιώργο και σε λένε Κατερίνα
κι έχουμε πέσει πάνω σ’ άγονη γραμμή.
Με τι κουράγιο μου ζητάς να ζούμε χώρια
δε συλλογιέσαι τη βαριά μου στενοχώρια
με τι κουράγιο μου ζητάς να ζούμε χώρια
δε συλλογιέσαι της καρδιάς μου την πληγή;
Πότε θα ’ρθει το βραδινό λεωφορείο
μες στην ομίχλη μες στη μπόρα μες στο κρύο
πότε θα ’ρθει το βραδινό λεωφορείο
για να με πάρει να με πάει σ’ άλλη γη.
* [Όλα τα τραγούδια page 569]
