Δεκαπέντε του Αλωνάρη

Δεκαπέντε του Αλωνάρη
δεκατρείς του Θεριστή
ήταν φρέσκο το φεγγάρι
κι η αγάπη σου ζεστή.

Μα σιγά σιγά τα βράδια
μεγαλώνανε
της καρδιάς σου τα σκοτάδια 
μ’ ανταμώνανε
και του χωρισμού σημάδια
φανερώνανε.

Δεκαπέντε του Αι-Δημήτρη
δεκατρείς του Τρυγητή
βρήκα έρημο το σπίτι
και την κάμαρα κλειστή.

Και σιγά σιγά τα βράδια
μεγαλώνανε
της καρδιάς σου τα σκοτάδια 
μ’ ανταμώνανε
και του χωρισμού σημάδια
φανερώνανε.
 

 

 

* [Όλα τα τραγούδια page 217]

[From Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ. See page 203.]