Με καμιόνια και νταλίκες
σε λιμάνια σ’ αποθήκες
άσε πρόστιμα και δίκες
πού να βρεις λογαριασμό.
Τι ζωή και τούτη Θε μου
δεν ανάσανα ποτέ μου
πώς αντέχουμε αδερφέ μου
τέτοιον παραλογισμό.
Δύο κι ένα κάνουν τρία
κι άλλα τέσσερα εφτά
δε ζηλεύω μεγαλεία
δε με νοιάζουν τα λεφτά.
Δε ζηλεύω μεγαλεία
δε με νοιάζουν τα λεφτά
δύο κι ένα κάνουν τρία
κι άλλα τέσσερα εφτά.
Μεροδούλι μεροφάι
περισσότερο δεν πάει
κάτι άλλο με τραβάει
μα δεν ξέρω τ’ είν’ αυτό.
Να ’χα κήπο να ’χα σπίτι
σε χωριό του Ψηλορείτη
να διαβάζω τον Ελύτη
ν’ ακουμπώ στον ουρανό.
* [Όλα τα τραγούδια page 613]
