Εγώ ’μαι η Αλέκα
φρεγάτα κουνιστή
σε όλα μου γυναίκα
κι ας έχω κουραστεί.
Με φέραν απ’ τη Σύρα
λουλούδι του αγρού
μα γω το δρόμο πήρα
και βγήκα στη Συγγρού.
Είμαι η Αλέκα η Αλέκα
φεύγω από το σπίτι μου στις δέκα
δε γυρίζω πριν απ’ τις εφτά
έτσι βγαίνουν φίλε τα λεφτά.
Εγώ ’μαι η Αλέκα
κι αν θα με βρει ζημιά
θα γίνω σαν τη στέκα
και σαν την καλαμιά.
Το παρελθόν μου γκρίζο
το μέλλον μου χλωμό
τους άντρες κουλαντρίζω
μα δεν τους εκτιμώ.
Είμαι η Αλέκα η Αλέκα
φεύγω από το σπίτι μου στις δέκα
δεν αλλάζω ρότα και γραμμή
έτσι βγαίνει φίλε το ψωμί.
Εγώ ’μαι η Αλέκα
με πλήθος εραστές
σεΐχη από τη Μέκκα
δε γνώρισα ποτές.
Μα κάποιος θα μου λάχει
σαν πάω στο Αμάν
και γύρω μου οι φελάχοι
θα λεν αμάν αμάν.
Είμαι η Αλέκα η Αλέκα
φεύγω από το σπίτι μου στις δέκα
έχω σαν το κάρβουνο καεί
έτσι είναι φίλε μου η ζωή.
* [Όλα τα τραγούδια pages 614–615]
