Η πέτρα πίνει το νερό
και το νερό την πέτρα
μα εσύ στο δύσκολο καιρό
το ριζικό σου μέτρα.
Κι αν δεις σε γη και σ’ ουρανό
να πνίγεται το δίκιο
κάμε κριτή παντοτινό
το χέρι σου τ’ αντρίκειο.
Τότε θα βγουν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου.
Ο ήλιος πίνει τη φωτιά
και η φωτιά τον ήλιο
μα εσύ μ’ αητίσια τη ματιά
κάμε τη γη βασίλειο.
Κι αν δεις στου κόσμου τη βουή
να τραγουδάει το αίμα
πάρε για λιόστρα τη ζωή
και σα θεριό πολέμα.
Τότε θα βγουν στον Άδη σου
λουλούδια του Παράδεισου.
* [Όλα τα τραγούδια page 247]
[From ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ. See page 239.]
