Λυγερό κυπαρίσσι
θα φυτέψω βαθιά στο χώμα
και τη νύχτα θ’ ανάψω
στην κορφή του ψηλή φωτιά.
Με χαρές και τραγούδια
με λουλούδια ξανά στο στόμα
όλοι αδέλφια ας γινούμε
και μ’ αγνή φωτεινή ματιά —
χέρι χέρι ας πιαστούμε
κι ας χορέψουμε γύρω απ’ αγάπη
γιατί φεύγουν τα νιάτα
κι η ζωή σαν ποτάμι περνά.
Πρωινά της αυγής πουλιά
καρτερούν μες στα δάση
την παλιά τους να βρουν φωλιά
που ’χει η νύχτα σκεπάσει.
Πότε θα ’ρθεις πάλι χρυσό καλοκαίρι
με το λαμπερό σου τ’ αστέρι
πότε θα ’ρθεις πάλι κοντά στ’ ακρογιάλι
μια φωτιά ν’ ανάψω μεγάλη.
* [Όλα τα τραγούδια page 37]
