Η Πλατυτέρα των Ουρανών

Εγώ σ’ ανάστησα με χώμα και νερό
χελιδονάκι να ’σαι μα κι αγρίμι
να σ’ έχω αλφαβητάρι στον καιρό
κι ανέσπερο καντήλι μες στη μνήμη.

Μα εσύ γυρεύοντας του ονείρου την πηγή
κοντά στων ουρανών την Πλατυτέρα
βρήκες φτερά κι αρνήθηκες τη γη
τη σκοτεινή την πρώτη μας μητέρα.

 

 

 

* [Όλα τα τραγούδια page 404]

[From ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΗΤΕΡΑ. See page 389.]