Είναι λημέρι των Ούγγρων
Που το χινόπωρο οι φουντουκιές πάνε κρυφά κι ανταμώνουνται
Βλέπουν τους φρόνιμους πελαργούς να βάφουν μαύρα τ’ αυγά τους
Και τόνε κλαίνε κι αυτές
Καίνε τα νυχτικά τους και φορούν το μισοφόρι της πάπιας
Στρώνουν αστέρια καταγής για να περάσουν οι βασιλιάδες
Με τ’ ασημένια τους χαϊμαλιά με το σουραύλι και την πορφύρα
Σκορπάνε δεντρολίβανο στις βραγιές
Για να περάσουν οι ποντικοί να πάνε σ’ άλλο κελάρι
Να μπούνε σ’ άλλες εκκλησιές να φαν τις Άγιες Τράπεζες
Κι οι κουκουβάγιες παιδιά μου
* [Όλα τα τραγούδια page 545]
[From ΑΜΟΡΓΟΣ: Ο Γκάτσος, αντίθετος στην ιδέα να μελοποιηθεί το κύριο ποιητικό του έργο, υποχώρησε μόνο στον βασικό του συνεργάτη, τον Μάνο Χατζιδάκι, έχοντας παράλληλα τη βεβαιότητα ότι ο συνθέτης δε θα ολοκλήρωνε ποτέ τη μελοποίηση της «Αμοργού». Ο χρόνος τον επιβεβαίωσε. Το μουσικό έργο, το οποίο ο συνθέτης χαρακτηρίζει ως «Έργο 46 — Καντάτα βασισμένη στο ομώνυμο ποίημα του Νίκου Γκάτσου, για μια γυναικεία φωνή, δύο ανδρικές, μικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα», παρέμεινε ημιτελές και γι’ αυτό παρατίθενται εδώ μόνο τα μελοποιημένα αποσπάσματα του ποιήματος αυτούσια ή και όπως τραγουδιούνται. Όπου οι διαφορές είναι σημαντικές, παρατίθεται σε υποσημείωση το ακριβές απόσπασμα του ποιήματος. Νίκος Γκάτσος, Αμοργός, Εκδόσεις Πατάκη (192016). See page 537.]
