Τα παλιά τα σπίτια τα κλεισμένα
πάντα κρύβουν κάτι και για μένα
πράγματα γνωστά
πράγματα πιστά
πράγματα ζεστά κι αγαπημένα
πράγματα γνωστά
πράγματα πιστά
πράγματα ζεστά λησμονημένα.
Χρόνε νυχτοπούλι παγερό
κόβεις με μαχαίρι τον καιρό
γρήγορα πετάς
πίσω δεν κοιτάς
τον απάνω κόσμο το μεγάλο.
Χρόνε παραμύθι λαμπερό
σμίγεις τη φωτιά με το νερό
γρήγορα περνάς
πίσω δε γυρνάς
πίκρα μας κερνάς και τίποτ’ άλλο.
Νύχτα των Παθών που βγαίναν τ’ Άγια
σώπαινε του κήπου η κουκουβάγια
κι απ’ τις γειτονιές
μυροφόρες νιες
ράντιζαν το πέλαγο με βάγια
κι απ’ τις γειτονιές
μυροφόρες νιες
άναβαν λαμπάδες στα μουράγια.
Χρόνε νυχτοπούλι παγερό
κόβεις με μαχαίρι τον καιρό
γρήγορα πετάς
πίσω δεν κοιτάς
τον απάνω κόσμο το μεγάλο.
Χρόνε παραμύθι λαμπερό
σμίγεις τη φωτιά με το νερό
γρήγορα περνάς
πίσω δε γυρνάς
πίκρα μας κερνάς και τίποτ’ άλλο.
* [Όλα τα τραγούδια pages 412–413]
Η πρώτη γραφή του «Χρόνε νυχτοπούλι παγερό», πάνω στην ίδια μελωδία.
Τα παλιά τα σπίτια
Τα παλιά τα σπίτια τα κλεισμένα
πάντα κρύβουν κάτι και για μένα
πράγματα μικρά
πράγματα πικρά
πράγματα νεκρά κι αγαπημένα.
Χρόνε χωνευτήρι μου μεγάλο
πώς από το νου μου να σε βγάλω
γρήγορα περνάς
πίσω δε γυρνάς
πίκρα μας κερνάς και τίποτ’ άλλο.
Βρήκα στης γιαγιάς μου τα συρτάρια
γράμματα κρυφά προσκυνητάρια
μνήμες τρυφερές
ώρες δροσερές
νύχτες λαμπερές με δυο φεγγάρια.
Χρόνε χωνευτήρι μου μεγάλο
πώς από το νου μου να σε βγάλω
γρήγορα περνάς
πίσω δε γυρνάς
πίκρα μας κερνάς και τίποτ’ άλλο.
[From ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ. See page 407.]
