Είδα τον ίσκιο σου γραμμένο
στον ουρανό το ματωμένο
δάκρυ πικρό και συννεφιά
κι ήρθα και σου ’βαλα στο χέρι
σίδερο πέτρα και μαχαίρι
και του σταυρού σου τα καρφιά.
Άγρυπνο κράτησες το βόλι
μα εγώ στης γης το περιβόλι
θα κρύβω τη λαβωματιά
ώσπου στο χώμα να γυρίσει
το πεύκο και το κυπαρίσσι
το δυοσμαρίνι κι η μυρτιά.
Τώρα με τ’ όνειρο χαρά σου
μείνε κυκλάμινο του δάσου
και πριν στον ήλιο αναστηθείς
πάρ’ την αγάπη για κλειδί σου
στην αμμουδιά του Παραδείσου
που πας απόψε να σταθείς.
* [Όλα τα τραγούδια page 71]
[From ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ. See page 57.]
