Πολλές φορές περπάτησα στου Κολωνού τα μέρη
πριν έμπει το φθινόπωρο πριν βγει το καλοκαίρι
τότε που ο ήλιος χάνεται κι η μέρα σουρουπώνει
για να μερεύουν τα θεριά και της καρδιάς οι πόνοι.
Δε μύρισα τ’ αγιόκλημα δεν άκουσα τ’ αηδόνι
δεν είδα τον Οιδίποδα να σέρνει η Αντιγόνη
μα πίσω απ’ τα παράθυρα που κρύβουν τους αντάρτες
είδα έν’ αγόρι σιωπηλό να μελετάει τους χάρτες.
Βλέπει μακριά στο Σείριο και πέρα από το Βέγα
του Άλφα το χαμόγελο τ’ αγκάθι του Ωμέγα
βλέπει βαθιά στην άβυσσο να πρασινίζουν λόφοι
κι ο έρωτας κι ο θάνατος παντοτινοί συντρόφοι.
Αγόρι αλαφροΐσκιωτο με τα παλιά βιβλία
που ’βαλες πάνω απ’ τον καιρό των άστρων τη φιλία
για μια στιγμή στη σκέψη σου και μένα κράτησέ με
πες μου πού θα’ βρω λίγο φως και παρηγόρησέ με.
* [Όλα τα τραγούδια page 443]
Στίχοι γραμμένοι πιο παλιά, για τον ανέκδοτο και μουσικά ανολοκλήρωτο κύκλο τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι Παίδες επί Κολωνώ.
