Είχαμε ένα δράκο
κάτω στο νησί
κάπνιζε ταμπάκο
έπινε κρασί.
Και το μεσονύχτι
σίδερο καρδιά
άπλωνε το δίχτυ
κι άρπαζε παιδιά.
Υπομονή
ήλιος θα φανεί
με χρυσά φτερά
πάνω απ’ τα νερά
για να μας πει
μες στη ντροπή:
«Πολεμήστε
και γκρεμίστε
τη δρακογενιά».
Είχαμε ένα δράκο
μαύρο και κοντό
δε φορούσε φράκο
ούτε τρικαντό.
Έμπαινε στ’ αμπάρια
έχαφτε κουκιά
και τα παλληκάρια
τα ’χε μια μπουκιά.
Υπομονή…
Είχαμε ένα δράκο
μα σαν τα σκυλιά
σκάψαμε ένα λάκκο
στην ακρογιαλιά.
Για να πέσει μέσα
με τρικλοποδιά
σα δεν είχε μπέσα
ούτε και καρδιά.
Υπομονή…
* [Όλα τα τραγούδια pages 248–249]
Για την ίδια μελωδία είχαν αρχικά γραφτεί οι στίχοι που ακολουθούν με τίτλο «Πέρασε η ντροπή».
Ένα κι ένα δύο
πέρασε η ντροπή
άσε το βιβλίο
πιάσε το τσαπί—
άνθισαν οι τάφοι
σαν τη μυγδαλιά
στο παλιό χωράφι
άρχισε η δουλειά.
Εσύ κι εγώ
θα ’χουμε οδηγό
μες στην ερημιά
δυο γερά κορμιά
και σαν παιδιά
κάθε βραδιά
τη ζωή θα τραγουδάμε
με ζεστή καρδιά.
Βγήκε το κοκόρι
πάνω στη σκεπή
πιάσε πηλοφόρι
κι έλα στο γιαπί
πριν το δει παλάτι
κάστρο σε βουνό
του Θεού το μάτι
το παντοτινό.
Εσύ κι εγώ…
Άσπρο χελιδόνι
σ’ το ’χω ξαναπεί
άσε το τιμόνι
πιάσε το κουπί
κι όλο κόστα κόστα
με την Παναγιά
τα καλά σου δώσ’ τα
στη φτωχολογιά.
Εσύ κι εγώ…
[From ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ. See page 239.]
