Με τον Αλλάχ πηγαίναμε
στον κήπο του παρέα
έκρυβ’ η γη το δάκρυ της
κι η νύχτα ήταν ωραία.
Λησμονημένοι κι άγρυπνοι
στου φεγγαριού τους κήπους
ταιριάζαμε τα λόγια μας
με της καρδιάς τους χτύπους.
Μα κάποιο βράδυ του Μαγιού
έν’ άστρο είχε κυλήσει
κι ήρθε σα χέρι ενός παιδιού
τα μάτια να του κλείσει.
Κι άνοιξα τα δυο στήθια μου
να τα ’χει προσκεφάλι
ώσπου να σβήσει τ’ όνειρο
και να ξυπνήσει πάλι.
Με τον Αλλάχ πηγαίναμε
στον κήπο του παρέα
έκρυβ’ η γη το δάκρυ της
κι η νύχτα ήταν ωραία.
* [Όλα τα τραγούδια page 396]
[From ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΜΗΤΕΡΑ. See page 389.]
