Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω
τα συντρίμμια του τόπου μου πατώ.
Χαμένα αδέρφια ίσκιοι λαβωμένοι
χαμένη Ελλάδα παντού σ’ αναζητώ.
Των Κυκλάδων σταμάτησε ο χορός
πετρωμένο το κύμα κι ο καιρός.
Πάνω απ’ τις μνήμες μάρμαρα σπασμένα
πάνω απ’ τις στέγες ο άνεμος σκληρός.
Παγερέ του αιώνα μου βοριά
πού τα πήγες τ’ αφτέρουγα παιδιά;
Τα πήρε ο ύπνος σε άχραντη πατρίδα
τα πήρε η νύχτα στη μαύρη της καρδιά.
Της ζωής ποιος γνωρίζει το σκοπό;
Το σκουλήκι στοχεύει τον καρπό.
Χαμένα αδέρφια δείχτε μου ένα δρόμο
χαμένη Ελλάδα την πόρτα σου χτυπώ.
Σκοτεινό το τραγούδι που θα πω.
Των Κυκλάδων σταμάτησε ο χορός.
Παγερέ του αιώνα μου βοριά.
Της ζωής ποιος γνωρίζει το σκοπό;
* [Όλα τα τραγούδια page 447]
[From ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ. See page 445.]
