Ένα πρωί που ξύπνησε ο Πολέμων
παιδί της καταχνιάς και των ανέμων
γλέντια χαρές και φίλους παρατάει
και ξεκινά στον πόλεμο να πάει.
Με δόρυ με σφεντόνα με χαντζάρι
τραβάει μπροστά κι ο Χάρος όποιον πάρει
μα ξαφνικά και πριν τελειώσει η μάχη
θυμάται μια καρδιά που ζει μονάχη.
Τον πόλεμο ξεχνά γυρίζει σπίτι
και βρίσκει την αγέραστη Αφροδίτη
να ’χει μπλεχτεί στα δίχτυα της αγάπης
με κάποιον που ’ταν μάγκας και σατράπης.
Αφρίζει απ’ το κακό του ξεσπαθώνει
σαν τίγρης στον Φιλόστρατο ξαμώνει
όμως προφτάνει εκείνος σα ζαρκάδι
και στέλνει τον Πολέμονα στον Άδη.
* [Όλα τα τραγούδια page 591]
