Θεέ μεγαλοδύναμε
που μ’ έβαλες σημάδι
τη νύχτα κάνε βάλσαμο
ροδόσταμο τον Άδη.
Σωπάσανε τα μάτια του
και πώς να τ’ αντικρίσω
θολό ποτάμι πέρασε
και δε γυρίζει πίσω.
Μα εκείνοι που αγαπήσανε
ξανά θ’ ανταμωθούνε
κι όσοι νωρίς πεθάνανε
νωρίς θ’ αναστηθούνε.
Θεέ μεγαλοδύναμε
που μ’ έβαλες σημάδι
τη νύχτα κάνε βάλσαμο
και το σκοτάδι χάδι.
Το αίμα του ξεχείλισε
στου χωρισμού τ’ αυλάκι
ποιος ξέρει αν ξεδιψάσανε
του κόσμου οι βρυκολάκοι.
Μα εκείνοι που αγαπήσανε
ξανά θ’ ανταμωθούνε
κι όσοι νωρίς πεθάνανε
νωρίς θ’ αναστηθούνε.
* [Όλα τα τραγούδια page 323]
[From ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ. See page 315.]
