Τα παιδιά της καταιγίδας σήμερα
μ’ αλυσίδες μηχανές και σίδερα
της ζωής το νόημα προδώσανε
και στους σκύλους όλα τ’ άγια δώσανε.
Μάνα μου μάνα μου ποιος μας άγγιξε
τη φτωχή μας καρδιά ποιος τη στράγγιξε.
Πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
πάρε με καημέ
παρηγόρα με.
Τα παιδιά της καταιγίδας φύγανε
μη ρωτήσεις μη ρωτάς πού πήγανε
το στερνό τους καλοκαίρι κάψανε
και στη στάχτη τ’ όνομά τους γράψανε.
Μοίρα μου μοίρα μου ποιος μας μάτιασε
τη φτωχή μας καρδιά ποιος κομμάτιασε.
Πίσω μου γκρεμός
μπρος μου ποταμός
σ’ άγριους ουρανούς
ταξιδεύει ο νους.
* [Όλα τα τραγούδια page 418]
[From ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ. See page 407.]
