Δρόμοι και σιντριβάνια
δίχως νόημα
η πίκρα κι η ορφάνια
ήρθαν πρώιμα.

Και οι δεντροστοιχίες
με τ’ αγάλματα
κρύβουν τις δυστυχίες
και τα σφάλματα.

Έτσ’ είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτοπείς
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής.

Θε μου πως ξεγελιούνται
με τον έρωτα
και την αυγή γεννιούνται
κι άλλα τέρατα.

Κοίτα στην Παλαιστίνη
και στο Λίβανο
στήσανε το καμίνι
και τον κλίβανο.

Έσπειρε με μανία
το δαιμόνιο
χλώριο κι αμμωνία
κι αντιμόνιο.

Έτσ’ είν’ ο κόσμος φίλε
τι να πρωτοπείς
μες στο σκοτάδι στείλε
φως της αστραπής.

Κράτα κι αυτά τα λόγια
σαν ενθύμιο
κι έβγα να δεις το μπόγια
και το δήμιο.

 

 

 

* [Όλα τα τραγούδια pages 320–321]

[From ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ. See page 315.]